Perkhabaran yang diterima siang tadi benar-benar menyentak emosi saya. Walaupun maklumat sebenar belum diketahui, saya dapat merasakan sahabat saya, B menghidapi penyakit yang serius dan berpanjangan. B ialah sahabat sekuliah saya di UKM satu ketika dahulu.
Dulu-dulu saya tidaklah begitu rapat dengan B. Cuma kenal gitu-gitu bak kata orang. B datang dari kalangan keluarga berada dan saya difahamkan keluarganya merupakan orang yang disegani dan punya empayar perniagaan yang boleh dibanggakan di Sabah. Ditakdirkan pula beliau bertemu jodoh (kali pertama) dengan anak VIP dari Sabah, ulang-alik setiap minggu ke Sabah ibarat ulang-alik ke kampung sekitar Lembah Klang sahaja lagaknya.
B seorang yang cantik dan keluarganya berasal dari Jogjakarta, Kepulauan Jawa, Indonesia. Sisi peribadinya beliau seorang yang kelakar, happy go lucky, ceria, mudah tersenyum, mudah mesra, pandai membawa diri, berdikari dan semua baik-baik belaka. Allah mentakdirkan kami rapat ketika di tahun ketiga. Rezeki buat B, beliau mengandung anak sulung ketika itu. Beliau mula rapat dengan saya. Saya, pada kacamata B yang gila-gila itu disifatkan sebagai seorang yang 'baik' (Alhamdulillah..ada juga insan yang fikir begitu, saya rasa tidaklak baik mana pun diri ini). Makanya oleh kerana beliau ingin yang 'baik' itu berjangkit pada anak dalam kandungan beliau, B mula berkawan rapat dengan saya. Pada ketika beliau hendak berpindah ke rumah sewa, saya yang menemankan beliau berpindah, membantu angkut barang, membeli langsir dan sebagainya. Saya juga menjadi peneman beliau untuk 'maternity shopping', ternganga juga lah saya dengan shopping style nya yang diibaratkan duit mengalir macam air tanpa sedikit pun kebimbangan!Maklumlah ketika itu kami bergelar pelajar, ternganga saya melihat kemewahan sahabat yang satu ini.
Tetapi beberapa episod duka menjengah hidupnya pada ketika itu. Beliau pernah terlibat dalam kemalangan ngeri di dalam kampus hingga menyebabkan jarinya putus. Ketika itu kalau tidak silap musim peperiksaan. Beberapa kata-kata beliau sebelum itu menggambarkan beliau tidak begitu gembira dengan perkahwinannya yang diibaratkan bagai 'kahwin paksa'. Ini kerana pada ketika itu beliau sedang bercinta dengan lelaki lain tetapi atas nama ketaatan beliau setuju berkahwin dengan suami pertama tersebut. Masih terngiang-ngiang lagi beliau meminta pendapat saya memilih kereta yang sesuai untuk dibawa ke kampus. Suaminya offer untuk menghantar kereta Merc ke Semenanjung untuk kegunaan beliau ulang-alik ke fakulti tetapi beliau menolak. Akhirnya beliau memilih Proton Waja. Waja itulah yang digunakan untuk mengangkut kami shopping maternity di KLCC, angkut barang pindah ke rumah baru dan sebagainya. Pernah dalam nada ceria B menyatakan bahawa beliau berhasrat menamakan anak sulungnya dengan nama 'Zuleykha'. Cantik nama tu!balas saya. Tetapi akhirnya beliau terpaksa akur dengan kehendak keluarga sebelah suami yang berkenan dengan nama 'Nur Alia Nabilah'.
Sehinggalah kami membawa haluan masing-masing di tahun akhir tetapi masih sempat berhubungan dengan beliau. Pada tahun 2003 semasa kami semua sedang chambering, saya dimaklumkan oleh beliau sendiri yang beliau sudah bercerai dengan suami pertamanya. Pada ketika itu anak sulung beliau baru berumur beberapa bulan (ya, saya ingat sungguh DOB anak sulungnya iaitu 14.1.2003). Pada bulan tahun 2004 pula, beliau berkahwin buat kali kedua dengan lelaki yang pernah meminatinya dalam diam semasa di kampus. Saya sempat ziarah B dalam pantang selepas melahirkan anak keduanya (anak pertama dengan suami kedua) di Bangi.
Melalui FBnya, saya tahu dia sangat bahagia. Mempunyai suami yang baik (kebetulan suaminya sekelas dengan kakak dan abang ipar saya semasa matrik and they both know him well'),tiga puteri yang comel dan keletah, pekerjaan yang melaluinya Allah limpahkan rezeki, harta kesenangan dan sungguh melalui gambar-gambarnya saya syukur kerana beliau telah menemui kebahagiaan selepas melalui beberapa episod duka dalam hidupnya. Pernah saya katakan 'kau insan terpilih'.
Kini kenangan bersama B menjengah lagi setelah seorang sahabat saya beria-ria bertanya saya tentang B. Malah beliau juga sedang dalam misi menjejak B. Akhirnya saya fikir saya juga turut serta bersamanya dalam misi ini..."Allah, Kau mudahkanlah misi kami menjejak sahabat kami ini. Kau limpahkan rahmat dan kesejahteraan ke atas B. Andai dia sakit, hilangkanlah kesakitannya ya Allah. Kasihanilah anak-anaknya yang masih kecil, yang dahagakan kasih sayang seorang ibu sepertinya...Amin Ya Rabbal a'lamin"
